Przeczytaj i przeszukaj Trzeci Testament
| Spis treści dla Zintelektualizowane chrześcijaństwo |
| Wtórna świadomość Boga i prymarna świadomość Boga; niedoskonali i doskonali ludzie |
98. Każda żywa istota, urodzona w świecie fizycznym, stanowi zatem nieśmiertelną, a więc wieczną istotę.
Jak wspomniałem, istota rodziła się już wielokrotnie, w długim łańcuchu fizycznych wcieleń, przed obecnymi narodzinami i przed obecnym istnieniem w sferze fizycznej.
Gdzie przebywała ta istota przed obecnymi narodzinami?
Naturalnie znajdowała się ona w sferze, w której przeżywa się życie bez fizycznego organizmu.
Sferę tę nazywamy „światem duchowym”.
Istoty z tej sfery nie są fizycznymi istotami, lecz wyłącznie duchowymi.
W ten sposób stykamy się z dwoma rodzajami sfer bytów i z dwoma rodzajami ludzi.
Duchowa sfera bytu jest w rzeczywistości miejscem zamieszkania wszystkich, istniejących żywych istot.
Składa się ona z dwóch głównych sfer.
Podstawową z nich jest sfera, zawierająca obszary życiowe dla istot, które są doskonałymi ludźmi na obraz Boga.
W tej sferze przeżywanie życia odbywa się na najwyższym poziomie, gdyż istnieje ono całkowicie na obraz Boga, czyli zgodnie z miłością kosmiczną i wszechwiedzą, a więc zgodnie z postępowaniem według kosmicznej miłości.
Są to istoty, które już dawno temu przestały reinkarnować, czyli rodzić się ponownie w sferze fizycznej.
Te, na wysokim poziomie istoty chrystusowe czyli doskonali ludzie, stanowią prymarną świadomość Boga.
Przy pomocy tej świadomości, pochodzącej ze świadomości kosmicznej wszystkich we wszechświecie doskonałych ludzi, Bóg kieruje wszechświatem we wszystkich jego niezliczonych szczegółach zarówno w mikrokosmosie, w makrokosmosie, jak i w pośrednim kosmosie, czyli w kosmosie, w którym mieszkają ludzie i zwierzęta z kuli ziemskiej i z innych, zamieszkałych światów.
Druga sfera duchowa stanowi obszar zamieszkania dla wszystkich tych istot, które jeszcze nie są doskonałymi istotami, dlatego więc nadal podlegają prawu reinkarnacji czyli ponownych narodzin. Ta sfera duchowa jest na razie miejscem zamieszkania tych istot, które muszą na zmianę żyć, to w fizycznych organizmach i doświadczać życia w celu rozwoju lub w formie tworzenia ich przez Boga po to, aby stać się doskonałymi ludźmi na jego obraz i podobieństwo, to znowu w dostosowanej do nich duchowej sferze. To właśnie w tej sferze żyją po śmierci niedoskonałe, żywe istoty, która to śmierć, jak wspomniałem, nie jest żadną śmiercią, lecz tylko uwolnieniem się duchowej istoty ze swego fizycznego organizmu. Sfera ta w połączeniu ze sferą fizyczną lub fizyczną sferą bytu stanowi wtórną świadomość Boga. W fizycznej części tej świadomości istota zostaje wcielana na nowo po to, aby rozwijać się aż do momentu stania się na obraz Boga, co oznacza to samo, co postępowanie wyłącznie według kosmicznej miłości i wszechwiedzy. Rozwój czyli tworzenie człowieka nie może się odbywać w sferze duchowej, gdyż materia tej sfery jest zupełnie nieodpowiednia dla rozwoju świadomości, a tym samym nie umożliwia przeżyć życiowych istotom, które nie były wcielone w fizyczne organizmy i dlatego też nie nauczyły się ani myśleć, ani nie nabyły rozwiniętej umiejętności tworzenia w materii fizycznej. Materia duchowa reaguje i formuje się dokładnie według impulsów istoty duchowej. Jeśli jednak istota nie nauczyła się myśleć, nie jest ona w stanie przekształcać tych impulsów na myśli lub na logiczny przejaw świadomości. W tej sytuacji istota nie jest w stanie ani tworzyć, ani przeżywać, ani też komunikować się z innymi żywymi istotami. Materia duchowa nie stwarza żadnego oporu w stosunku do impulsów istoty czyli „ja”. W ten sposób „ja” nie ma żadnej korzyści ani przyjemności w związku ze swą zdolnością do wywoływania impulsów, tak długo, jak długo nie nauczy się formować je w postaci myśli. Życie jest uwarunkowane tym, że istoty muszą inkarnować czyli rodzić się ponownie w fizycznej materii, gdyż stwarza ona opór w stosunku do impulsów myślowych istoty. Dlatego też istota rodzi się w fizycznym organizmie, aby przy jego pomocy przezwyciężać fizyczną materię i formować ją jak myśl. Co to znaczy, że fizyczna materia stawia opór w stosunku do impulsów myślowych istoty? Nie jest to trudne do zrozumienia. Czy nie jest tak, że wszystkie fizyczne istoty normalnie muszą dokładać starań, aby utrzymać swe fizyczne życie? Czy wszyscy nie muszą przede wszystkim znaleźć fizyczną materię, aby ją przezwyciężyć i przetworzyć na niezbędny dla nich pokarm? Czy wszyscy nie muszą pracować w fizycznej materii i przetwarzać ją w ważne dla życia rzeczy, niezbędne dla ich egzystencji? Czy na wielkich obszarach ziemi nie jest konieczną walka z klimatem, pogodą i wiatrem, aby nie umrzeć z zimna? Czy w związku z tym nie istnieje konieczność budowania domów czy mieszkań i produkowania ciepłych ubrań, a także przyjmowania pokarmów dla podtrzymania organizmu? Czy rzeźbiarz nie musi czasami wykuwać swych dzieł z twardego marmuru czy innych form kamienia lub zwartego materiału? Czy nie jest tak, że we wszystkich sytuacjach ludzie muszą używać swego fizycznego organizmu, aby przy jego pomocy formować i przetwarzać materię, niezbędną dla podtrzymywania ich fizycznej egzystencji? Materia fizyczna różni się od materii duchowej tym, że nie jest ona posłuszna myślom. |
Komentarze można przesyłać do Instytutu Martinusa.
Informacje o wadach i problemach technicznych można przesłać do webmastera.
