Przeczytaj i przeszukaj Trzeci Testament
| Spis treści dla Zintelektualizowane chrześcijaństwo |
| Żywa istota jest istotą duchową, nawet jeśli znajduje się w fizycznym organizmie |
97. Powoli zaczynamy spostrzegać, że żywa istota w rzeczywistości nie jest fizyczną istotą.
Fizyczna część tej istoty, składająca się z rozmaitych części, stanowi zbiór organów, z których każdy ma swoją szczególną funkcję życiową, przeznaczoną do tego, aby „ja” mogło przeżywać w świecie fizycznym.
W związku z tym, że w żywej istocie nie istnieje nic innego poza organami, które są współpracującymi narzędziami po to, aby istota duchowa mogła przeżywać i działać w sferze fizycznej, nie może więc żywa istota być jedynie fizyczną istotą.
Żywa istota jest utożsamieniem istoty duchowej, która dzięki swej mikroelektrycznej strukturze jest w stanie wiązać się z fizyczną materią oraz potrafi utworzyć fizyczny organizm i panować nad nim, kiedy uzyska po temu warunki.
Wszystkie żywe istoty w sferze fizycznej są zatem istotami duchowymi, które utworzyły organizmy fizyczne jako narzędzia, przy pomocy których przeżywają i działają w sferze fizycznej.
W związku z tym, że istota duchowa czyli „ja” nie jest identyczna z fizycznym organizmem, nie umiera ona, mimo iż organizm umiera.
Fakt, iż fizyczny organizm umiera, oznacza tylko to, że istota uwalnia się od niego.
Normalnie dzieje się tak z wiekiem, kiedy organizm się zestarzeje i staje się nieużyteczny dla „ja”.
Zdarzają się jednak tysiące przypadków, głównie z powodu ludzkiej niewiedzy, że organizm zostaje uszkodzony poprzez choroby czy wypadki i w ten sposób staje się mniej lub bardziej bezużyteczny i „ja” wyzwala się z niego całkowicie.
Mówimy wtedy, że istota zmarła, lecz jest to tylko organizm, który umiera i który, po wyzwoleniu się „ja”, staje się zwłokami.
„Ja” czyli prawdziwa istota duchowa, istniejąca poza organizmem, nie może umrzeć. Jak ukazałem to w moich głównych pracach, „ja” czyli ta prawdziwie żywa istota duchowa, kierująca organizmem, jest absolutnie wieczna i nieśmiertelna. Jednak gdy organizm fizyczny, który stanowi narzędzie dla rozwoju istoty w jej dojściu do stanu doskonałego człowieka na obraz i podobieństwo Boga, stanie się bezużyteczny, zanim istota osiągnie stan doskonałości, który jest jej wielkim celem, w jaki sposób miałaby ten cel osiągnąć i stać się doskonałym człowiekiem? Istota nie może rozwijać się ani fizycznie, ani też moralnie w sferze duchowej, gdyż nie może ona tutaj popełnić błędów lub „grzechów”, których działanie w formie losu istoty jest bezwzględnym warunkiem rozwoju jej wysokiej moralności, koniecznej do tego, aby istota mogła istnieć jako doskonały człowiek na obraz i podobieństwo Boga. W ten sposób istnieje absolutnie jedna jedyna droga do osiągnięcia tego celu. Istota musi urodzić się ponownie w sferze fizycznej, aby kontynuować swój rozwój, który został przerwany z powodu śmierci lub z powodu uwolnienia się od poprzedniego, bezużytecznego fizycznego organizmu. |
Komentarze można przesyłać do Instytutu Martinusa.
Informacje o wadach i problemach technicznych można przesłać do webmastera.
