Przeczytaj i przeszukaj Trzeci Testament
| Spis treści dla Zintelektualizowane chrześcijaństwo |
| Dlaczego ludzie tracą wiarę w sprawiedliwość Boga lub w istnienie kosmicznej miłości w Jego tworzeniu człowieka na swój obraz |
93. U ludzi rodzi się wiele pytań, dotyczących sprawiedliwości Boga i jego kosmicznej miłości.
Między innymi pada pytanie, czego jesteśmy świadkami, patrząc na niemowlę, które właśnie opuściło łono matki?
Czy jest to ze strony Boga początek tworzenia istoty, która nigdy przedtem nie żyła, lecz właśnie uzyskała swój absolutnie pierwszy początek w organizmie matki i stała się dojrzała do tego, aby się urodzić w świecie fizycznym?
Czy to ten proces ma Bóg na myśli, kiedy mówi: uczyńmy człowieka na obraz i podobieństwo nasze?
Jeśli ten mały płód w łonie matki, który rodzi się w świecie fizycznym, miałby być prawdziwym i niepodważalnym potwierdzeniem sposobu tworzenia człowieka przez Boga na swój obraz, musielibyśmy przyjąć to jako równie niepodważalny fakt, że ten boski sposób tworzenia jest bardzo niepewny i dyletancki.
Wiele milionów ludzi, stworzonych w ten sposób przez Boga na swój obraz, nigdy nie byłoby w stanie osiągnąć tego doskonałego celu czy rezultatu, który był zamiarem Boga, aby stworzyć człowieka na obraz i podobieństwo swoje.
Miliony zapoczątkowanych istot już w łonie matki nie doczekały się przyjścia na świat.
I czy nie umiera wielu ludzi w dzieciństwie, w młodości i w wieku dojrzałym?
Nie można się dziwić, że człowiek, któremu brak wiedzy kosmicznej, uważa to za dziwne, iż boskie tworzenie człowieka zawiera tak gigantyczną ilość błędów.
Dlaczego wszyscy ci przedwcześnie zmarli nie mogli osiągnąć dobrej starości?
Skoro planem Boga jest stworzenie człowieka na swój obraz i podobieństwo, dlaczego Mu się to nie udaje?
Czy widziano kiedykolwiek człowieka, który u progu śmierci albo pod koniec swego ziemskiego życia stał się doskonałym człowiekiem na obraz i podobieństwo Boga?
Wszyscy starzy ludzie, stojący nad grobem, powinni przecież być doskonałymi ludźmi na obraz Boga, jeśli nie mieliby się ponownie urodzić w nowym, fizycznym życiu i kontynuować swego rozwoju.
Czy wszyscy ludzie na ziemi nie umierają jako niedoskonali?
Jaki ziemski człowiek ukazał się w starości jako doskonały człowiek, jako istota chrystusowa na obraz i podobieństwo Boga?
Prawdą jest, że wielu ludzi zostaje ochrzczonych i jest traktowanych jako „chrześcijanie”. Jednakże chrzest nie oznacza zbawienia. Potem dochodzi do tego sakrament komunii. Jak już wcześniej wspomniałem, sakrament ten jest jedynie środkiem uspokajającym w stosunku do wielkich wyrzutów sumienia. Czy nie jest powiedziane, że człowiek może uzyskać „przebaczenie za grzechy”, przystępując do komunii? Jednak mimo iż człowiek uzyska tę uspokajającą sugestię i chwilową ulgę w swoim trudnym stanie, nie staje się on z tego powodu doskonałym człowiekiem na obraz i podobieństwo Boga. Uzyskanie „przebaczenia za grzechy” nie jest jednoznaczne z tym, że wolno je człowiekowi znowu popełniać w przyszłości, tak samo jak w rzeczywistości nie oznacza to, że zostały one przebaczone. Bóg nie tworzy człowieka poprzez „przebaczanie grzechów”. Gdyby ludzie mogli uzyskać przebaczenie za wszystkie grzechy, co w rzeczywistości oznaczałoby uwolnienie od wszystkich skutków ich błędnego postępowania, rozwój stałby się niemożliwy. Bóg daje ludziom wiedzę w ten sposób, że uzyskują oni możliwość spożywania z drzewa wiedzy, co oznacza, iż istota, poprzez swe codziennie tworzenie dobra i zła, przeżywa skutki obu działań. W jaki sposób mogłaby ona uzyskać wiedzę i stać się ekspertem w odróżnianiu dobra od zła i w ten sposób stać się człowiekiem na obraz i podobieństwo Boga po to, aby wypełnić Jego wolę w stosunku do tworzenia żywych istot? Obraz Boga jest tym samym, co boski sposób postępowania. Boski sposób postępowania to kosmiczna miłość i wszechwiedza, przy pomocy których cały wszechświat kontynuuje swe istnienie. |
Komentarze można przesyłać do Instytutu Martinusa.
Informacje o wadach i problemach technicznych można przesłać do webmastera.
