Przeczytaj i przeszukaj Trzeci Testament
| Spis treści dla Zintelektualizowane chrześcijaństwo |
| Zdolność do percepcji, tworzenia i przeżywania jako główny warunek życia | 129. Doszliśmy do tego, że wszechświat składa się z nieskończonego oceanu rzeczy stworzonych i nieustannie znajduje się w procesie tworzenia. Stworzone rzeczy sprawiają, że staje się faktem, iż wszechświat jest żywą istotą. W związku z tym, że życie wymaga stałego tworzenia i odnowy, wszechświat nie mógłby być żywym bez nieustannego tworzenia. Co to jest życie? I w jaki sposób powstaje odnowa? Jeżeli chodzi o życie, jest ono samo w sobie umiejętnością przeżywania i tworzenia. Bóg posiada umiejętność przeżywania życia. Posiadanie tej umiejętności nie jest jednak wystarczające. Bóg potrafi również doświadczać rzeczy stworzone, inaczej nie byłoby co przeżywać. Bez możliwości doświadczania, nie istniałoby żadne życie. Głównym warunkiem życia jest percepcja zmysłowa, zdolność tworzenia oraz przeżywania. Dlatego też umiejętność tworzenia jest warunkiem istnienia życia. Samo z siebie jest życie czymś, co jest tworzone i przeżywane. Wszechświat potwierdza w ten sposób, że sam jest „żywą istotą”, która posiada zarówno zdolność tworzenia, jak i przeżywania, czego efektem może być tylko „przeżywanie życia” i tworzenie. Te dwie, wielkie umiejętności sprawiają, że faktem staje się istnienie Boga jako „żywej istoty”. Co w rzeczywistości czyni Boga żywym i tym, który tworzy? To, co czyni wszechświat żywym, a tym samym jest wiecznym, wszechobejmującym, żywym, wszechwiedzącym, wszechmocnym i pełnym kosmicznej miłości Bogiem, jest tym wszystkim, jak już wspomniałem, co jest niedostępne dla zmysłów i dlatego istnieje poza czasem i przestrzenią, a tym samym można to analizować jedynie jako „coś, co jest”. „Coś, co jest” jest absolutnym, „stałym punktem” wszechświata. Wszystkie, bez wyjątku, moce są zawarte w tym niematerialnym „czymś”. „Stały punkt” wszechświata nie jest zatem „punktem stałym” w takim znaczeniu, w jakim ludzie są przyzwyczajeni go widzieć w czasie i przestrzeni. Obowiązuje tu zasada, że bardziej twardy materiał jest fundamentem dla mniej stałych lub lżejszych materiałów. Wszystkie tego rodzaju stałe punkty czy fundamenty są stworzone, a więc sztuczne i przemijające. W rzeczywistości stanowią one reakcję, spowodowaną prawdziwym, niematerialnym stałym punktem lub „ja”. Prawdziwy punkt stały nie posiada ani wymiaru czasu, ani wymiaru przestrzeni. Jest on wieczny w swej naturze. |
Komentarze można przesyłać do Instytutu Martinusa.
Informacje o wadach i problemach technicznych można przesłać do webmastera.
