Przeczytaj i przeszukaj Trzeci Testament
| Spis treści dla Zintelektualizowane chrześcijaństwo |
Przedmowa od Instytutu Martinusa
|
Książka ta zawiera zbiór pozostawionych, niezakończonych manuskryptów duńskiego pisarza Martinusa (1890-1981).
Pochodzą one z okresu od 1970 roku aż do jego odejścia w 1981 roku.
W tym czasie przygotował on pierwszą, oficjalną publikację swoich prac pod wspólnym głównym tytułem „Trzeci Testament” z symbolami „Światłości” i „Mroku” na okładkach książek.
Pierwszym z tych wydań był tom 1 Livets Bog (Księga Życia), który został wydany przez wydawnictwo Borgen w listopadzie 1981 – pół roku po jego śmierci. W pozostawionych manuskryptach Martinus koncentruje się na temacie, któremu dał tytuł „Zintelektualizowane, nieśmiertelne chrześcijaństwo jako przyszły fundament życia ludzkości”. Z materiału tego wynika, że Martinus chciał, aby została zrozumiana misja, którą otrzymał do wykonania, a tym samym, aby został wyjaśniony tytuł „Trzeci testament” oraz dokładny związek między opisanym przez niego zintelektualizowanym chrześcijaństwem, a dwiema wcześniejszymi epokami, reprezentowanymi przez Stary i Nowy Testament. Martinus również sobie życzył, aby została wyrażona zasadnicza treść, przedstawiająca obraz świata w oparciu o wiedzę duchową i aby została ukazana nauka miłości kosmicznej, która stanowi podstawę jego dzieł. Instytut Martinusa w ostatnich latach koncentrował głównie swoje zadania nad ukończeniem części prac Martinusa pod tytułem „Trzeci Testament”, a również druku, tłumaczeń, informacji i nauczania, związanego z tymi pracami. Z wypowiedzi Martinusa wynika, że także pozostawione manuskrypty można będzie wydać w niedokończonej formie, „jeżeli rozumie się, co mam na myśli”, jak to wyraził w książce Samarbejdsstrukturen (Struktura współpracy), rozdz.13. Czytelnik łatwo zrozumie, co Martinus ma na myśli w prezentowanych zapiskach, mimo iż nie zdążył on ich zakończyć i wydać. Należy wspomnieć, że także wcześniej (w 1994 r.) została wydana książka, bazująca na pozostawionych manuskryptach, 4 tom „Det Evige Verdensbillede” („Wieczny obraz świata”). Pozostawione manuskrypty składają się z wielu części, nad którymi Martinus pracował w różnych okresach. Większość została napisana w latach 1971 – 1978, w którym to okresie Martinus zamierzał opracować osobną książkę o Trzecim Testamencie. W 1978 roku plan ten został zmieniony, Martinus kontynuował pracę nad materiałami w dwóch głównych częściach, zaznaczając na początku 1980 roku, że pierwsza część ma stanowić „Prolog” przed przedmową w Livets Bog (Księga Życia), t. 1. Pozostała cześć – zgodnie z życzeniem Martinusa – miała zostać włączona do jednego z jego głównych dzieł; proponował on włączenie materiałów do przyszłego tomu pod tytułem: „Det Evige Verdensbillede” (Wieczny obraz świata). Ostatnią pracą, nad którą Martinus pracował przez wiele miesięcy u schyłku swego życia, były wyjaśnienia do symboli „Światłość” i „Mrok”, które miały być dodatkiem do pierwszego tomu Księgi Życia. Tekst ten ma charakter dodatkowego opracowania na temat „Boska prymarna świadomość i Boska funkcja tworzenia”. W związku z tym, że Martinus nie zdążył zrealizować swoich pierwotnych planów co do wydania rozmaitych rękopisów, które miały na celu dodatkowe wyjaśnienie Trzeciego Testamentu jako „Zintelektualizowanego chrześcijaństwa”, postanowiliśmy wydać je jako zbiór pozostawionych, niezakończonych manuskryptów. Forma manuskryptów i opracowanie redakcyjneWiększa część manuskryptów (ok.2/3 tekstu) ma formę powiązanych części wraz z bieżącą paginacją. Teksty te są umieszczone w ostatniej części książki jako rozdziały 3–5. Wprowadzająca część, obejmująca Prolog oraz rozdziały 1–2, opiera się na pojedynczych tekstach, których Martinus nie zdążył zredagować osobiście w takim samym stopniu, jak teksty z rozdziałów 3–5. W posłowiu został umieszczony wspomniany ostatni tekst, nad którym pracował Martinus krótko przed śmiercią w 1981 r.W niektórych przypadkach, gdy istniało wiele rozmaitych wersji, dotyczących tego samego tekstu, przy redagowaniu wybrano do druku tekst, w którym Martinus opisuje temat najbardziej precyzyjnie. Ten sposób pracy spowodował powstanie pewnych powtórek, lecz pozwolił uniknąć ingerencji w oryginalny tekst. Podobnego sposobu użyto przy redagowaniu wielu cytatów biblijnych, które zawarte są w wielu analizach Martinusa, dotyczących zintelektualizowanego chrześcijaństwa. Dzięki tym cytatom zwraca on specjalną uwagę na wyjaśnienie, w jaki sposób w biblijnych tekstach, często symbolicznych i metaforycznych w formie, zostały zakodowane wieczne prawdy kosmiczne, które są możliwe do głębszego, intelektualnego zrozumienia przez dojrzałego do tego człowieka naszych czasów. Charakterystyczne jest, że czasami Martinus podaje cytaty z innym brzmieniem słów w porównaniu z oficjalnymi wydaniami Biblijnymi. Przyczyną tego może być życzenie precyzyjnego wyrażenia zawartości nauki duchowej w tekstach. Mógł też odegrać rolę fakt jego zainteresowania biblijnymi tekstami już w wieku szkolnym i w okresie nauki katechizmu. Dlatego cytaty są zachowane w wybranej przez niego formie. Należy wspomnieć, że Martinus w analizie biblijnych tekstów korzystał przede wszystkim z wydania Nowego Testamentu z 1907 roku i Starego Testamentu z roku 1871. Oprócz korekty, drobniejszych poprawek językowych oraz uaktualnienia poprawnej pisowni według obecnych wymogów, cały tekst książki jest powtórzeniem własnych, pozostawionych przez Martinusa manuskryptów. Teksty nie zostały skrupulatnie skontrolowane i opracowane przez Martinusa, co było znamiennym w jego pracy. Dlatego też występują miejsca, w których dokładność sformułowań nie jest tak przemyślana, jak ma to miejsce w przypadku pozostałych tekstów. Przed pojedynczymi rozdziałami i przed pojedynczymi urywkami tekstu, których Martinus nie połączył sam w swoim niedokończonym manuskrypcie, dodano notki redakcyjne z podaniem źródeł. Segregację oryginalnych manuskryptów rozpoczął w 1982 roku ówczesny członek Instytutu, Henning Laug. Przegląd, z zamiarem wydania tej książki, rozpoczęto w końcu lat 90-tych ubiegłego wieku i zakończono, stosując konieczne szczegółowe opracowanie, w latach 2003–2004. Kontrola tekstów i cytatów biblijnych, połączenie części manuskryptów, dopełnianie brakujących tytułów w poszczególnych częściach i przegląd językowy zostały przeprowadzone przez byłego członka rady, Ole Therkelsena, przy współpracy z grupą językową Instytutu i z innymi bliskimi współpracownikami. Aktualny tekst został zaakceptowany przez radę Instytutu w roku 2004. Rada Instytutu Martinusa, 2004 rok. |
Komentarze można przesyłać do Instytutu Martinusa.
Informacje o wadach i problemach technicznych można przesłać do webmastera.
