Przeczytaj i przeszukaj Trzeci Testament
|
Zobacz symbol nr 22 w nowym oknie Zobacz symbol nr 22A w nowym oknie |
Spis treści dla Wieczny Obraz Świata, tom 2 |
Wyjaśnienie 2 symbolu nr 22 12. Poprzez doświadczenie materializmu i niewiary czyli wtajemniczenie w mrok powstaje humanitaryzm czyli miłość bliźniego, której stosowanie doprowadza z kolei do rozwoju intuicji, a ta jest zmysłem dla kosmicznych przeżyć.
Istoty, które znajdują się w toku tej humanitarnej ewolucji są symbolizowane w połowie pomarańczową i w połowie żółtą, promienną figurą po prawej stronie symbolu.
Do tych istot należą wszyscy, którzy wyrośli z wiary religijnej i równocześnie posiadają wysoko rozwinięty humanitaryzm, wskazujący na to, że mają oni już poza sobą największą część kulminacji mroku.
Są oni przeciwnikami wojny.
Nie potrafią oni uczynić krzywdy żywej istocie.
Od dawna już zarzucili spożycie mięsa i strefę mordowania zwierząt.
Są oni wegetarianami, nie tylko z powodu własnego zdrowia, lecz głównie dlatego, że są przeciwnikami zabijania zwierząt.
Dlatego unikają również odzieży wykonanej ze skór zwierzęcych.
Używają sztucznych tkanin zamiast odzieży pochodzenia zwierzęcego.
Unikają wszelkich kłótni i chętnie przebaczają swoim wrogom.
Zaczynają rozumieć, że rozwiązanie tajemnicy życia nie istnieje w fizycznej sferze.
Ich kosmiczny, organiczny związek z Bogiem zaczyna się znów aktywizować.
Zaczynają odczuwać, że musi istnieć boski plan, pełen miłości sens życia, mimo że w fizycznej sferze wygląda to inaczej.
Dlatego te istoty coraz bardziej są otwarte na wielkie analizy życia.
Poprzez akceptację analiz jako przewodnika w swoim sposobie myślenia i postępowania staną się predestynowani do przeżywania kosmicznych przebłysków, uzależnionych od wzrostu lub rozwoju ich humanitaryzmu, zdolności do miłości i intuicji.
Istoty te powracają znów do modlitwy do Boga i zaczynają dostrzegać jej siłę.
W ten sposób istnienie Boga i duchowego świata zaczyna się im wydawać prawdopodobne.
To te istoty, odchodzące od mroku, Chrystus określił jako owce, które należy oddzielić od kozłów.
W poprzednim tekście widzieliśmy, w jaki sposób kozły – które oznaczają materialistycznych i niewierzących ludzi, z jeszcze słabo rozwiniętą miłością bliźniego – błąkają się w strefie kulminującego mroku i cierpień.
Właśnie tu, z powodu skutków cierpień, które z ich powodu odczuwały inne istoty (zwierzęta, a także ludzie), ich brak humanitaryzmu zostaje przemieniony w humanitaryzm, istoty zostają przekształcone ze zwierząt w ludzi.
W trakcie tego przekształcania istoty wychodzą z mroku i kierują się w stronę światła, wychodzą z wojny w stronę pokoju i ze śmierci przechodzą do życia.
W ten sposób działa zasada, oddzielająca owce od kozłów.
Podział ten odbywa się na naszych oczach.
Widzimy zarówno owce, jak i kozły.
Jesteśmy świadkami, że przepowiednie odnowiciela świata o podziale są wieczną, przenikającą wszystko kosmiczną prawdą.
Jednakże Chrystus musiał ubrać tę wielką, komiczną prawdę w symboliczną formę słowną, która dla jego uczniów i współczesnych mu ludzi była zrozumiała, a którą tutaj cytujemy z 25-go rozdziału ewangelii Mateusza, 31, 32, 33, 34, 35, 41,: „Kiedy syn człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z nim, wtedy on usiądzie na tronie swej chwały.
A przed nim zgromadzą się wszystkie narody, a on oddzieli ich jeden od drugiego, jak pasterz oddziela owce od kozłów.
I umieści owce po prawej, a kozły po lewej.
Wtedy powie król do tych, którzy stoją po prawej od niego: przybądźcie, wy błogosławieni przez mego ojca, dziedziczcie królestwo przygotowane dla was od początku świata, ponieważ gdy byłem głodny, daliście mi jeść, byłem spragniony, a wy daliście mi pić ... itd.
Wtedy powie do tych, którzy stoją po lewej: Precz ode mnie, wy przeklęci, w wieczny ogień, który jest przygotowany dla diabła i jego aniołów.
Gdy byłem głodny, nie daliście mi jeść, byłem spragniony, a wy nie daliście mi pić ... itd.”
Syn człowieczy to Chrystus.
Co jest jednak chwałą Chrystusa?
Chrystus jest jednością z Ojcem.
Chwała Chrystusa jest zatem tym samym, co chwała Ojca czyli Boga.
Chwała Boga może być tylko tym samym co najwyższa potęga, mądrość i miłość, które są tym samym, co znamy jako ducha świętego.
Uwolnioną z oryginalnej symbolicznej formy przypowieść wyzwoliciela świata czyli Chrystusa o losie ludzkości, można wyrazić następująco: gdy chwała Boga, najwyższa potęga, przenikająca wszystko mądrość i miłość objawi się na nowo ziemskiej ludzkości dzięki nowemu impulsowi odnowienia świata, stanie się możliwym intelektualne, naukowe wyjaśnienie, którzy ludzie podążają w stronę mroku i którzy jeszcze w nim tkwią, co Chrystus określił słowem kozłów, a które istoty wychodzą z mroku i podążają w stronę światła, w stronę końcowego rezultatu ich przekształcania ze zwierząt w ludzi na obraz i podobieństwo Boga.
Chrystus sam potwierdza swą wypowiedzią, że Boży duch święty będzie fundamentem końcowej epoki tworzenia człowieka przez Boga, nawiązując do mówcy, ducha świętego.
Mówi on: mówca, duch święty, którego Ojciec ześle w mym imieniu, pouczy was o wszystkim i przypomni wam wszystko, co powiedziałem.
Chrystus podkreśla jeszcze raz, że to nie osoba będzie przedmiotem kultu w ponownym odnowieniu świata, lecz najwyższa wiedza o Bogu, o żywej istocie, o wszechświecie, o nieśmiertelności istot i ich jedności z Bogiem lub krótko mówiąc: będzie to rozwiązanie samej tajemnicy życia.
Czy właśnie ta wiedza nie jest wiedzą o Bogu, jego świadomości i duchu?
Czy duch nie jest właśnie tym samym, co myśli i wiedza?
Duch święty oznacza więc święte myśli i świętą wiedzę.
Święte myśli i święta wiedza mogą być tylko absolutną prawdą.
W przeciwnym wypadku nie byłyby one święte.
Absolutnie prawdziwe myśli i absolutna wiedza o Bogu, o żywej istocie i o wszechświecie jest więc w dwudziestym wieku kontynuacją odnowienia świata w duch świadomości chrystusowej jako wzoru końcowego rezultatu tworzenia doskonałego ziemskiego człowieka na obraz Boga.
|
Komentarze można przesyłać do Instytutu Martinusa.
Informacje o wadach i problemach technicznych można przesłać do webmastera.
