Martinus: Wieczny Obraz Świata, tom 1, sekcja 11.34.

Przeczytaj i przeszukaj Trzeci Testament

Spis treści dla Wieczny Obraz Świata, tom 1

Wyjaśnienie symbolu nr 11

34. Symbol pokazuje trzy zasady: „X1”, „X2” i „X3” w ich przejawianiu się jako „zasady trójcy”, czyli jako „żywej istoty”.
      W symbolu nr 8 przedstawiliśmy „X1” jako biały dysk. Przedstawia on „Coś”, które dzięki „X2” jest kierującym źródłem lub makro „ja” w organizmie każdej żywej istoty i jest również „ja” mikroistot, istniejących w tym samym organizmie. Po to, aby „Coś” mogło się pojawić jako „jedno” i „wielu”, bez czego egzystencja każdej żywej istoty byłaby niemożliwa, istnieje zasada „X2”. Zasada była już omawiana w symbolu nr 9, w którym jest ona przedstawiona jako fioletowy dysk z wielkim otworem w środku i wieloma małymi otworami na obrzeżu. Jeśli położymy fioletowy dysk na dysk biały, ten ostatni będzie widoczny przez wielki otwór w środku i przez małe otwory na brzegu symbolu. Biały dysk, widziany przez duży otwór, symbolizuje makro „ja” w żywej istocie, podczas gdy ten sam dysk, widziany przez małe otwory, symbolizuje „ja” mikroistot organizmu.
      W symbolu nr 11 widzimy więc „Coś” czyli makro „ja”, przedstawione jako białe okrągłe pole w środku, podczas gdy „ja” mikroistot w organizmie są symbolizowane przez małe białe pola na brzegu symbolu.
      Oprócz tego widzimy, że bezimienne „Coś” lub „X1” w symbolu nr 11 jest pokazane przez sześcioramienną gwiazdę. To wskazuje, że przejawianie się i przeżywanie żywej istoty odbywa się poprzez sześć różnych stanów świadomości lub życia, co oznacza jeden stan dla każdego rodzaju podstawowej energii.
      Gwiezdne figury wokół białej gwiazdy, które są w połowie zasłonięte przez promienie, symbolizują wszystkie skutki działania wiecznych organów nadświadomości „ja” czyli działanie najwyższego ognia, elementu losu, zalążków podstawowych talentów i losu, które to działanie jest podtrzymywane przez energię matczyną i odwieczne pragnienie – są one zaznaczone aureolą i fioletowym kolorem wokół mikro „ja” na brzegu symbolu. Właśnie ten wspomniany tutaj pełny zestaw organów nadświadomości wyraziliśmy jako „X2”.
      Kolorowe pola między makro „ja” a mikro „ja” symbolizują „X3”, rezultat funkcji nadświadomości i podświadomości „ja” lub jego pełną zdolność tworzenia i przeżywania. Tym rezultatem jest świadomość i organizm.
      Świadomość i organizm są stworzone z sześciu rodzajów materii lub substancji, które są sześcioma konstelacjami podstawowej energii. Przez swe funkcje nadświadomości i podświadomości „ja”, dzięki tej materii, przejawia się i przeżywa życie. W związku z tym, że funkcje „ja” aktywizują się częściowo poprzez wieczny i częściowo tymczasowy organ dla każdej podstawowej energii, „ja” uzyskuje przez to i dzięki tym organom zdolność tworzenia i postrzegania życia w sześciu różnych, podstawowych rodzajach przeżywania życia, w jednym rodzaju dla każdej kombinacji podstawowych energii. Skutki tych sześciu funkcji organów znamy jako: funkcję instynktu, która w symbolu jest zilustrowana jako kolor czerwony, funkcję ciążenia – kolor pomarańczowy, funkcję uczucia – kolor żółty, funkcję inteligencji – kolor zielony, funkcję intuicji – niebieski i funkcję pamięci – kolor jasny indygo. Te kolorowe pola w symbolu pokazują więc regiony świadomości makro „ja”.
      W wymienionych regionach świadomości makro „ja” przeżywa życie w dziennej świadomości na jawie i jest nieświadome nocnej świadomości. Funkcja życiowa nie mogłaby w żaden sposób się ujawnić, gdyby istota nie była mikroistotą we wnętrzu makroorganizmu. W jaki sposób miałaby możliwość użycia swych sześciu wielkich, świadomych zdolności, jeśli nie znajdowałaby się w makroorganizmie, gdzie dla każdej zdolności podstawowej energii może czerpać odpowiedni materiał energetyczny, w którym może tworzyć i przeżywać? Na co przydałoby się posiadanie wspaniałych zdolności do tworzenia i przeżywania, jeśli nie znalazłoby się coś, z czego można tworzyć, a zatem nie istniałoby żadne przeżycie? Dlatego każda żywa istota z konieczności znajduje się jako mikroistota w organizmie i regionach świadomości makroistoty. Ten organizm i te regiony świadomości są zatem nie tylko regionami przejawiania się i przeżywania dla makro „ja”. Są one wszechświatem lub przestrzenią życiową również dla mikroistot. Dlatego każde z sześciu podstawowych pól tworzenia i przeżywania makro „ja” tworzy sześć platform istnienia dla mikroistot.
      Kolorowe pola w symbolu pokazują więc nie tylko regiony funkcji świadomości makroistoty, lecz symbolizują także sfery bytów mikroistot. „Królestwo roślin” jest zatem sferą aktywności „instynktu” naszej makroistoty. „Królestwo zwierząt” jest aktywnością jej energii „ciążenia”. „Królestwo doskonałego człowieka” jest jej pełną humanitaryzmu „aktywnością uczuć”. „Królestwo mądrości” jest jej „aktywnością inteligencji”. „Boski świat” jest jej „aktywnością intuicji”, a „królestwo błogości” jest jej „aktywnością pamięci”. Regiony świadomości naszej makroistoty, które są naszymi sferami bytów lub platformami życia, są – jak już poprzednio wspomniano – oznaczone odpowiednio kolorami: czerwonym, pomarańczowym, żółtym, zielonym, niebieskim i jasnym indygo.
      Naszą makroistotą jest w pierwszym rzędzie kula ziemska, która sama jest organem w organizmie systemu słonecznego, który z kolei jest organem w organizmie drogi mlecznej i tak dalej do nieskończoności. Ten nieskończony szereg makroorganizmów stanowi całość, w której każda pojedyncza makroistota jest tylko lokalną cząstką. Całość sama w sobie jest makroistotą, w której wszystkie inne żywe istoty istnieją jako mikroistoty, podczas gdy ona sama nie istnieje jako mikroistota w innej istocie. Tą ogarniającą wszystko makroistotą jest zatem absolutnie jedyny i prawdziwy Bóg, w którym wszyscy żyjemy, poruszamy się i istniejemy. Właśnie do tej makroistoty, składającej się z całości, a nie do naszej lokalnej makroistoty, musimy kierować naszą świadomość w modlitwie i w sposobie bycia. W przeciwnym wypadku czcilibyśmy syna bożego zamiast Boga. Jest to zejściem z drogi prawdy, chociaż ten kult może być konieczną pomocą dla istot, których religijność znajduje się jeszcze w prymitywnych i nieintelektualnych stadiach.
      Skoro symbol nr 11 ukazuje żywą istotę zgodnie z zasadą trójcy, w którym to symbolu gwiazda w centrum oznacza „ja”, białe małe pola na obrzeżu ukazują mikro „ja”, zaś kolorowe pola między gwiazdą a mikro „ja” przedstawiają twory, co oznacza świadomość i organizm, można rozumieć symbol również jako obraz Boga, który jest tym istniejącym nad nami nieskończonym i wiecznym oceanem makroistot wewnątrz jeszcze większych makroistot, w którym to oceanie makroistot my żyjemy, poruszamy się i istniejemy jako mikroistoty.
      Jeśli potraktujemy symbol jako wyrażenie Boga, biała gwiazda w centrum będzie przedstawiać „ja” Boga. Promienne pole i małe białe dyski w fioletowym obrzeżu symbolu będą wyrazem zdolności twórczej Boga i mikro „ja”, poprzez które Bóg realizuje swoją zdolność twórczą. Sześć kolorowych pól między „ja” Boga a mikro „ja” ukazuje świadomość i organizm Boga. Kolory wskazują, że materią tej świadomości jest sześć podstawowych energii i że istnieje jeden region świadomości dla każdej z nich. Jednakże te regiony świadomości i organizmu Boga byłyby absolutną niemożliwością, jeśli nie istniałaby zasada jedności życia lub zasada makroistoty i mikroistoty, która innymi słowy oznacza „tego jednego” i „tych wielu”.
      W symbolu widzimy, że od każdego mikro „ja” odchodzi promień i że odchodzą promienie z makro „ja”, które w tym wypadku jest pojmowane jako „ja” Boga. Widzimy, że te dwa rodzaje promieni wychodzą sobie naprzeciw. Tam, gdzie te dwie formy aktywności energii się spotykają, następuje tworzenie, a zatem przeżywanie życia i przejawianie się. W symbolu jest to wyrażone kolorowym polem, w której promień mikro „ja” spotyka promienie makro „ja”, co oznacza, że promień syna bożego spotyka promienie Boga. Syn boży spotyka w promieniach Boga wszystko to, co jest identyczne z pojęciem materii lub wszystkich istniejących form substancji, wszystkich procesów twórczych natury, wszystkich rodzajów przejawiania się współistot, przejawów wszystkich form życia, wszystkiego, co syn boży może w ogóle postrzegać wokół siebie, a co dotyczy procesów twórczych lub przejawów życia. W symbolu promień bożego syna jest wyrazem jego całkowitego przejawiania się i tworzenia, jego całego zachowania i funkcji myślenia. Tam, gdzie promień syna bożego spotyka promienie Boga, następuje reakcja. Tą reakcją jest przeżywanie życia przez syna bożego.
      To przeżywanie realizuje się i kształtuje poprzez sześć podstawowych energii. Dlatego w symbolu widzimy region reagowania lub przeżywania życia dla każdej podstawowej energii. W symbolu regiony są zaznaczone kolorem tej podstawowej energii, która jest kulminującą, a więc wiodącą w tym regionie. Przez wzajemne promieniowanie pomiędzy Bogiem a synem bożym realizuje się stan przeżywania syna bożego, przechodzący z jednej platformy istnienia w następną. To przechodzenie ludzie zaczęli już dostrzegać jako „ewolucję”. Później w specjalnych symbolach pokażemy, jak reakcja między promieniami energii Boga i energii syna bożego powoduje, że przechodzenie przez sfery bytów nie odbywa się tylko jeden raz, lecz proces ten trwa wiecznie. Za każdym razem, gdy syn przekroczył wszystkie sześć stadiów podstawowych energii, które – jak pokazuje symbol – stanowią cykl, kontynuuje on drogę w nowym kosmicznym cyklu i tak to trwa wiecznie. Musimy pamiętać, że „ja” syna bożego, jak również „ja” Boga są wiecznymi realiami, posiadającymi również wieczną świadomość i zdolność przejawiania się i przeżywania. Wiemy już, że „X2” i „X3” „ja”, które są zdolnością twórczą i świadomością, są tak samo wieczne jak „X1”. Dzięki identyczności żywej istoty z zasadą trójcy, jest ona także identyczna z wiecznością, a przez to również z nieśmiertelnością.

Komentarze można przesyłać do Instytutu Martinusa.
Informacje o wadach i problemach technicznych można przesłać do webmastera.