Przeczytaj i przeszukaj Trzeci Testament
| Zobacz symbol nr 15 w nowym oknie | Spis treści dla Wieczny Obraz Świata, tom 1 |
Wyjaśnienie symbolu nr 15 11. Okrągła biała figura u góry symbolizuje kształt kulisty, który jest kosmiczną podstawową równowagą wszystkich ruchów.
Najwyższa biała linia symbolizuje tzw. „linię prostą”. Jednakże w prawdziwym lub kosmicznym sensie ta nazwa nie jest prawomocna, ponieważ linia ta jest łukiem okręgu o 40-metrowej średnicy. Krzywizna pewnej jego części jest tak mikroskopijna, że jest zupełnie niedostrzegalna dla fizycznych zmysłów. Stąd ta część okręgu wygląda jak „linia prosta”. Również inne białe linie w symbolu pokazują okręgi, lecz te okręgi są tak małe, a krzywizna tak silna, że jest ona widoczna dla fizycznego postrzegania. Każdy okrąg posiada jednak część, gdzie krzywizna jest tak mikroskopijna, że nie można jej dostrzec poprzez fizyczny ogląd. Białe okręgi w symbolu pokazują, że w miarę zwiększania się okręgów krzywizna ulega redukcji, aż staje się tak mała, że nie możemy jej dostrzec. Wtedy mamy linię prostą, jak pokazano u góry. Jak pokazuje symbol i zgodnie z tym, że linia prosta nie istnieje, również kwadrat w ścisłym sensie lub z kosmicznego punktu widzenia jest w pewnym sensie złudzeniem, ponieważ również wszystkie niby płaskie powierzchnie także zawierają krzywizny, lecz tak mikroskopijnie, że jest to niedostrzegalne. Powierzchnie ukazują się więc jako płaskie, a nie jako sklepienia lub powierzchnie kuli, chociaż z duchowego lub kosmicznego punktu widzenia faktycznie są takimi. Okręgi zaznaczone cienkimi kreskami wyrażają tylko to, że wszystkie rodzaje ruchów całego wszechświata znajdują się na drogach okrężnych, co oznacza, iż wszystkie istniejące rodzaje materii lub substancji znajdują się w cyklach, niezależnie od tego, czy są one stałe, ciekłe, gazowe lub w postaci promieni. Dlatego mamy dni i noce, zimę i lato, wiosnę i jesień, wiek dziecięcy i młodzieńczy, wiek dojrzały i starczy. Wszystko jest powiązane w fizycznych i duchowych cyklach. Jeśli energia nie byłaby powiązana w cykle, nie istniałoby ani przeżywanie życia lub losu, ani świadomość lub organizm, ani kontynenty i morza, ani planety, słońca i drogi mleczne. Bóg byłby „Czymś”, co istnieje w absolutnym „niczym”, bez umysłu i świadomości, ponieważ nie istniałyby również „żywe istoty”. „Coś”, owinięte w absolutną nicość, nie może być żywą istotą. Wieczny Bóg, którego świadomością są wyłącznie żywe istoty wszechświata, byłby zatem absolutną niemożliwością. „Nicość” panowałaby tam, gdzie obecnie duch Boga świeci i ogrzewa i którego promieniejąca światłem świadomość stanowi życie we wszystkim, co żyje. |
Komentarze można przesyłać do Instytutu Martinusa.
Informacje o wadach i problemach technicznych można przesłać do webmastera.
