Przeczytaj i przeszukaj Trzeci Testament
| Spis treści dla Idealna żywność |
Rozdział 21.
„Wibracja własna” żywej istoty i „wibracja własna” cząsteczki składowej
W analizowaniu materii doszliśmy już tak daleko, iż stwierdziliśmy, że jest ona lub inaczej cząsteczka składowa życiem lub wyrazem manifestacji żywej istoty.
Każdy jej rodzaj jest wyrazem ściśle określonej energii lub wibracji.
Złoto, srebro, cynk i żelazo – wszystkie metale posiadają swoją określoną wibrację w taki sam sposób, jak mięso, krew, soki, kwasy, cukier, sól, owoce, korzenie, nasiona, liście, łodygi itd., itp.
Człowiek, który jest identyczny z „jednostką żywą” również stanowi część „cząsteczki składowej”, obejmującej wszystkich ludzi na Ziemi i posiada także swoją szczególną wibrację.
Ten rodzaj wibracji jest nam tak bliski, że jesteśmy w stanie obserwować wszystkie najdrobniejsze szczegóły, w przeciwieństwie do wibracji w zwykłych materiałach, gdzie fizycznie nie jesteśmy w stanie tego zobaczyć.
Szczegóły tego rodzaju wibracji, które możemy zaobserwować w materii, w której człowiek sam jest żywą jednostką, dotyczą wszystkich rzeczy i tradycji, stworzonych przez świadomość ludzką, takich jak: domy, mosty, zapory, maszyny, dzieła sztuki, ubrania, ozdoby, a także związki, sekty, kultury, mody, zwyczaje itp. – wszystkie te realia wyrażają rozmaite rodzaje silniejszych lub słabszych wibracji, które razem reprezentują określoną siłę albo innymi słowy są możliwe do zmierzenia w jednostkach miary energii lub wibracji.
Dla poziomu świadomości, który leży wystarczająco wysoko, jak np. ten, który posiadają istoty będące globami czy też planetami, siła ta jest odbierana jako „cząsteczka składowa”.
Dla samego człowieka nie oznacza to naturalnie „cząsteczki składowej”.
W celu możliwości obserwowania rzeczy jako cząsteczek składowych, człowiek musiałby zejść tak dalece w dół w skali rozwoju, jak sam stoi w tejże skali w stosunku do istot planetarnych.
Tu drobna uwaga: „cząsteczki składowe”, które powstają w wyniku wspólnej manifestacji wszystkich istot ludzkich na Ziemi i w której człowiek jest żywą jednostką, stanowią ziemską masę mózgową.
Kultury świata wraz z przynależnymi im religiami, które istnieją na całym globie, stanowią funkcję mózgu Ziemi, są jej „myślami”.
Te kultury są tymi energiami, przy pomocy których Ziemia tworzy swój wpływ na inne równe jej istoty, tzn. inne planety lub globy.
Docieramy tu już do granicy „kosmicznego punktu widzenia”, który jest możliwy do osiągnięcia dla człowieka.
Tego, co Ziemia „przekazuje” jednej ze swoich współistot lub innej planecie, nie jesteśmy w stanie odebrać zmysłami, ponieważ jest to uwarunkowane różnicą w skali rozwoju pomiędzy Ziemią a nami, przez który to rozwój my jeszcze nie przeszliśmy.
Jesteśmy jedynie w stanie w bardzo minimalnym stopniu odczuwać ten „przekaz” na tyle, aby móc określić, czy jest on „zły” czy też „dobry”.
Jesteśmy w stanie odczuć, czy jest on „gniewny”.
Wojny światowe są zatem „wybuchami gniewu” kuli ziemskiej.
To, do której „współistoty”, do której planety są one skierowane – stanowi osobny temat, dlatego też tu nie będziemy więcej wchodzić w szczegóły.
Fakt, że w ogóle poruszyłem tutaj ten problem, miał tylko jeden cel: przedstawienie, w jaki sposób małe istoty są zależne od wielkich i odwrotnie: wielkie od małych. W taki sam sposób, w jaki Ziemia cierpiała nieskończenie boleśnie podczas swojego „wybuchu gniewu” w latach 1914-18, gdzie wiele jej komórek mózgowych (ludzi) zostało zabitych, uszkodzonych albo innymi słowy znaczna część jej masy mózgowej (ziemskiego społeczeństwa) została zniszczona lub uszkodzona, w taki sam sposób człowiek uszkadza duże obszary swojej własnej masy mózgowej poprzez własne wybuchy gniewu. W jego mózgu ginie wówczas lub zostaje uszkodzona ogromna ilość jednostek żywych. W związku z tym, że mózg jest z reguły siedzibą wszystkich życiowych funkcji fizycznych, zostają one, poprzez każdy wybuch gniewu, w takim samym stopniu uszkodzone. Powoduje to brak harmonii w samym charakterze przeżywania życia przez tę istotę ludzką i może nawet zatruć jej krew. Poprzez ten przykład widzimy zatem, w jaki sposób istnieje współpraca między cząsteczkami składowymi a istotą, która wykorzystuje je jako materiał dla swojej manifestacji – współpraca pomiędzy wibracją własną tych cząsteczek a wibracją własną jednostki. W przypadku wybuchu gniewu następuje kolizja pomiędzy tymi dwoma wibracjami i powstaje dysharmonia. Dwa rodzaje wibracji przestają pasować do siebie. Każda żywa istota styka się zatem z dwoma generalnymi formami wibracji: jej własną i cząsteczki składowej. Stworzenie i wykorzystanie swej manifestacji na bazie harmonii pomiędzy tymi dwoma wibracjami stanowi najwyższy cel na każdym planie życia. Życie w tej harmonii jest kulminacją szczęścia w każdej z sześciu generalnych form przeżywania życia (patrz „Livets Bog”). W ten sposób przeszliśmy przez najtrudniejsze analizy, związane z idealnym pożywieniem. Dla niektórych czytelników były one, być może, równie nudne, co trudne. Jednakże dla tych czytelników, którzy mieli dość energii i zainteresowania, aby się w nie wgłębić i w ten sposób właściwie zrozumieć problemy, samo zrozumienie pozwoli im pojąć podstawy następnych analiz idealnej żywności do tego stopnia, że staną się one dla nich zarówno wiedzą naukową, jak i faktem. |
Komentarze można przesyłać do Instytutu Martinusa.
Informacje o wadach i problemach technicznych można przesłać do webmastera.
