Przeczytaj i przeszukaj Trzeci Testament
| Spis treści dla Idealna żywność |
Rozdział 17.
Zasada istnienia jednostek żywych we wszechświecie
Aby zaznajomić się z jednostkami żywymi musimy najpierw zapoznać się z ich podstawową zasadą istnienia.
W celu ułatwienia tego zadania, stworzyłem załączony symbol.
Cała okrągła figura przedstawia istotę żywą, która występuje jako żywa jednostka.
Wewnętrzne białe pole z trójkątem oznacza jaźń istoty.
Ale jaźń nie może istnieć lub odczuwać życia bez organów czy ciał.
Istota żywa ma do dyspozycji, jak wspomniano w „Livets Bog”, sześć podstawowych organów lub sześć ciał.
Z tych sześciu człowiek ziemski odczuwa tylko ciało fizyczne, podczas gdy inne ciała, mające naturę duchową, pozostają w cieniu jako „podświadomość” i znajdują się w „wiecznym ciele”, również omówionym w „Livets Bog”.
Ta wspólna kombinacja ciał została przedstawiona na rysunku w postaci ciemnego kolistego pola wokół pola białego.
Wewnątrz tego ciemnego pola znajduje się 8 mniejszych kół, z których każde stanowi dokładną miniaturę głównego symbolu.
Figury te przedstawiają organy w fizycznym ciele istoty.
Organy te – zgodnie z „Livets Bog” – są bowiem również „żywymi istotami” i każdy z nich stanowi żywą jednostkę.
To, że w symbolu pokazano osiem figur, stanowi tylko przypadkowy wybór i nie należy tego rozumieć w ten sposób, że odpowiada to ilości organów w istocie żyjącej, bo ilość ta jest naturalnie o wiele większa.
Skoro organy są żywymi istotami lub żywymi jednostkami, posiadają one jaźń, a także kombinację ciał, która – jak to pokazano na rysunku – stanowi dokładną kopię głównej figury, a więc białe pola z trójkątem wewnątrz, ciemne pole wokół białego pola, w tym ciemnym polu osiem figur identycznych jak główna figura, lecz wszystko w mniejszym formacie. Oznacza to, że organy jako żywe istoty również są wyposażone w organy, które też są „żywymi istotami”. Ponieważ te ostatnie są „żywymi istotami”, posiadają one swoje organy, które również są żywymi istotami. W ten sposób możemy kontynuować w nieskończoność, gdyż nigdy nie dojdziemy do punktu, w którym życie się kończy lub zamiera. Życie składa się w rzeczywistości tylko z „istot żywych”. Wszystko jest życiem. Ta ogromna rzesza żyjących istot jest równoznaczna z nieskończenie wielką panoramą rozwoju i wszystkie te istoty reprezentują więc równie nieskończoną różnorodność form, w jakich się manifestują. Właśnie ta różnorodność stanowi absolutny podstawowy warunek egzystencji czy też przeżyć dla wszystkich tych istot. To właśnie ta różnorodność powoduje, że każda z istot żywych, żyjąc własnym życiem, może być organem dla innych istot żywych i w ten sposób zapewnić sobie wzajemnie życie. W jaki sposób mogłyby one spełnić tę misję, gdyby były dokładnie jednakowe, mające te same wymiary lub gdyby były dokładnie tej samej wielkości? W jaki sposób nasze płuca mogłyby być dla nas płucami, albo też nasze nerki, komórki, molekuły, atomy, elektrony itd. mogłyby nam służyć jako materiał dla naszego ciała i jego manifestacji, gdyby były „ludźmi” lub istotami żywymi tej samej kategorii co my? Taka ewentualność byłaby zaprzeczeniem tego, co stanowi niepodważalny fakt, mianowicie zaprzeczeniem życia. W ten sposób zapanowałaby rzeczywista śmierć lub absolutna nicość. Wszechświat ze swoimi mlecznymi drogami, słońcami, globami, kontynentami, oceanami, sferami lub planami egzystencji i innymi przejawami manifestacji wiecznego Ojca nie mógłby nigdy być odebrany przez mózg żywej istoty, gdyż jego egzystencja byłaby równie znikoma, jak wszystkie inne realia. Dokładnie ta sama sytuacja miałaby również miejsce, gdyby nasze organy, komórki, molekuły itp. lub to wszystko, co określamy mianem „cząsteczek składowych” lub „materii” nie było identyczne z „żywymi istotami”. Jeśli te cząsteczki nie byłyby kombinacją żywych jednostek, nie mogłyby nigdy reprezentować wibracji lub ruchu. Nieżywa rzecz nie jest absolutnie w stanie wykonać jakiegokolwiek ruchu. Ktoś mógłby mi tu zaprzeczyć, że w codziennym życiu jesteśmy świadkami tego, że wiele „nieżywych rzeczy” porusza się. Widzimy chmury, które poruszają się na niebie, widzimy wodę, która przemieszcza się w rzekach i strumykach, obserwujemy hałaśliwy szum oceanów, a także wiemy, że globy lub gwiazdy są w ruchu. Ale czy wszystkie te realia są rzeczywiście „martwymi rzeczami”? Nie! To tylko w wyobrażeniu prymitywnego lub nierozwiniętego duchowo człowieka są one odbierane jako „nieżywe” i określane mianem „sił natury”. Rzecz polega jednak na tym, że wszystkie te ruchy lub cały makrokosmos, a także mikrokosmos stanowią żyjące istoty lub żywe jednostki. Tak jak nasze organy, komórki i cały materiał, z którego zbudowane jest ciało, stanowią żywe jednostki wewnątrz nas, tak samo my sami jesteśmy organami wewnątrz organizmu większej istoty. Tą większą istotą jest Ziemia. Ziemia jest mianowicie również żywą jednostką, posiadającą jaźń i ciało. Fizyczna kula ziemska jest zatem fizycznym ciałem tej żywej jednostki. Ziemia ze swojej strony stanowi organ w systemie słonecznym, który również jest żywą jednostką, a którego ciało fizyczne składa się z fizycznego ciała słońca wraz ze wszystkimi przynależnymi tu planetami. System słoneczny jest organem w systemie drogi mlecznej, który to system również występuje jako żywa jednostka, posiadająca jaźń i ciało. Istota ta albo inaczej ta gigantyczna żywa jednostka jest znowu organem w jeszcze większym systemie lub w większej istocie i w ten sposób powtarza się to w nieskończoność. Żadna żywa jednostka nie może zatem egzystować inaczej niż jako organ większej istoty, w taki sam sposób, jak sama nie może istnieć bez całej rzeszy mniejszych istot lub żywych jednostek, z których jest zbudowana. W związku z powyższym można użyć symbolu jako obrazu, który ilustruje zasady życia każdej istoty żyjącej. Jeśli wyobrazimy sobie, że najmniejsze koła, które niemal są niewidoczne gołym okiem, reprezentują ludzi, to większe koła, we wnętrzu których one występują, ilustrować będą istoty na poziomie globu ziemskiego. Jeszcze większe koła, w których te ostatnie się znajdują, będą reprezentować słońca lub systemy słoneczne, a następne koła o jeszcze większym promieniu – drogi mleczne. Na naszym rysunku drogi mleczne są zilustrowane przez osiem największych kół. Cały symbol przedstawia więc w tym przypadku istotę tak wielką lub żywą jednostkę o tak gigantycznych rozmiarach, że nasza droga mleczna jest tylko jednym z organów tej istoty. Jeśli wyobrazimy sobie cały ten symbol jako ilustrację człowieka, te osiem kół będzie reprezentować jego organy, zaś koła o następnej wielkości – jego komórki. Jeszcze mniejsze koła będą reprezentować tzw. „cząsteczki składowe” lub „materię”. I tu zbliżymy się do regionu tych jednostek żywych, które znajdują się w naszych produktach spożywczych i napojach.
Symbol zasady istnienia jednostek żywych we wszechświecie Główna figura na rysunku reprezentuje „jednostkę żywą”, co oznacza zasadę istnienia „żywej istoty”. Tak samo jak figura na rysunku przechodzi w coraz mniejsze formaty, w taki sam sposób funkcjonuje zasada istnienia „żywej istoty”; każda żywa istota składa się z coraz mniejszych istot. W ten sposób istnieją istoty wewnątrz istot i organizmy w organizmach. Główna figura przedstawia więc „makroistotę”, a wszystkie mniejsze identyczne z nią figury są „mikroistotami” tejże „makroistoty”, które same stanowią „makroistotę” w stosunku do istniejących w nich mniejszych istot i tak w nieskończoność. | |||||
Komentarze można przesyłać do Instytutu Martinusa.
Informacje o wadach i problemach technicznych można przesłać do webmastera.
