Przeczytaj i przeszukaj Trzeci Testament
| Spis treści dla Los ludzkości |
Rozdział 4.
Wiedza duchowa
Co to jest wiedza duchowa?
Wiedza duchowa to analiza doświadczeń i przeżyć, wywołanych siłami, których nie możemy objąć przy pomocy zwykłych, fizycznych zmysłów.
Co to są za siły?
Tu właśnie natrafiamy na punkt zapalny całego problemu związanego z religijnością.
Dla współczesnego człowieka problem ten jest identyczny z brakiem, jak dotąd, odpowiedzi na ważne pytanie: „Co to jest prawda?”
Czy jesteśmy obecnie w ogóle w stanie określić te siły?
Nie, w każdym razie nie poprzez obecną wiedzę naukową.
Jest ona, jak już wcześniej zostało to nadmienione, wciąż jeszcze ograniczona.
Nie wyklucza to jednakże możliwości, że mimo to jest ona w stanie poinformować ludzkość o istnieniu takich sił.
Istota rzeczy polega na tym, że wszyscy ludzie stoją na różnych stopniach rozwoju.
Tak samo, jak istnieją osoby, które są opóźnione w stosunku do obecnej wiedzy naukowej, w taki sam sposób są również osoby, które wyprzedzają naukę i albo już doświadczyły, albo też są w trakcie dokonywania doświadczeń, opartych na bazie sił duchowych.
Posiadają one taki poziom świadomości, którego ani wiedza naukowa, ani też pozostała ludzkość na Ziemi jeszcze nie doświadczyła.
I im bardziej ten nowy poziom świadomości wyprzedza przeciętne poziomy świadomości ludzkości, tym bardziej wydają się one obce i fantastyczne w jej oczach.
Posiadacze tego nowego poziomu świadomości są określani jako „osoby ze zdolnościami parapsychicznymi”. Jeśli osoba taka jest tak dalece rozwinięta, że potrafi ona doświadczać przeżyć na polu duchowym równie dobrze, jak czyni to na polu fizycznym, może stać się bardzo pomocna i wskazywać drogę swoim współistotom. Taka osoba reprezentuje istotę, która nie tylko może dać innym obraz prawdy o życiu, lecz również metodę dochodzenia do niej, tak iż stopniowo nauczą się oni sami ją stosować i w ten sposób posiądą swą własną wiedzę. Osoby najbardziej zaawansowane w swym rozwoju parapsychicznym są określane pojęciem „mesjaszy” lub „odnowicieli świata”. Ponieważ wcześniej przeciętna ludzkość posiadała tylko bardzo elementarną inteligencję lub zdolność analizowania, nie zajmowała się ona metodą dochodzenia do prawdy, lecz tylko samą prawdą, w którą ślepo wierzyła. Wcześniejsi odnowiciele świata mieli zatem tylko za zadanie nadać prawdzie taki kształt, który mógłby odwoływać się do przeciętnej zdolności do wiary, a nie do zrozumienia. Ich słowo było zatem prawem dla tych istot. Te pozostałości sprawiają, że przekazy religijne stają się dogmatami. Odnowiciel świata naszych czasów musi nie tylko wskazać prawdę o życiu w niezawoalowanej formie, lecz musi on również wskazać metodę dochodzenia do niej, dzięki której poszczególne istoty w miarę dostatecznego rozwoju ich inteligencji i uczuć, będą w stanie same dojść prawdy i doświadczą jej jako własne przeżycie. Powyższą metodę należy rozumieć jako logiczny zestaw rozważań myślowych, dzięki którym najwyższa prawda o życiu zostanie przysposobiona jako wiedza, a nie jako wiara. |
Komentarze można przesyłać do Instytutu Martinusa.
Informacje o wadach i problemach technicznych można przesłać do webmastera.
