Przeczytaj i przeszukaj Trzeci Testament
| Spis treści dla Los ludzkości |
Rozdział 19.
Mózg nie jest ostateczną siedzibą zmysłów
Jak już wcześniej wspomniałem, wszystkie fizyczne przeżycia istoty są wynikiem współpracy pomiędzy sześcioma ciałami „ja”, posiadającymi zdolność do przejawiania się.
W jednym z nich swą siedzibę posiada pamięć.
Naturalnie, nie należy tego rozumieć w ten sposób, że pamięć wcale nie znajduje się w fizycznym mózgu, jak to jest powszechnie uznane.
Zarówno pamięć, jak też i inne zdolności duchowe, posiadają swe ośrodki w mózgu, lecz nie stanowią one jedynej siedziby wspomnianych zdolności, są one natomiast mikroorganami służącymi do transformacji lub przetwarzania energii fizycznej w energię duchową.
Energia duchowa jest – z punktu widzenia fizycznego – tym samym, co energia „elektryczna”.
Cała energia fizyczna przechodzi w tej formie do ciał duchowych, które posiadają – wszystkie bez wyjątku – strukturę elektryczną i tylko w ten sposób są połączone z „ja”.
Fakt, iż tak właśnie to funkcjonuje, potwierdza również między innymi to, że każdy organ fizyczny, mający związek ze zmysłami, a więc ze wzrokiem, słuchem, zmysłem zapachu itd. jest połączony z mózgiem przy pomocy nerwu.
Jeśli ten nerw zostanie uszkodzony, nadal zachodzi fizyczna reakcja w samym organie, tak więc tworzy się obraz na siatkówce oka, efekt dźwiękowy na błonie bębenkowej itd., jednakże istota nie jest w stanie odebrać zmysłowego wrażenia poprzez ten organ.
Kiedy nerw nie jest uszkodzony, mamy w wysokim stopniu do czynienia z przeciwieństwem tego, tak więc jest faktem, iż reakcje są przekazywane z organów przy pomocy nerwów.
Nerw jest tym samym, co przewód dla energii.
Energia, która jest w stanie przepłynąć przez masywny przewód, może być tylko elektryczna w swej strukturze, co oznacza, w absolutnym tego słowa znaczeniu, jak już wcześniej nadmieniłem, że może ona być tylko duchowa.
Fizyczne oddziaływanie na zmysły jest przekazywane w formie fal elektrycznych z organów do mózgu, a z niego dalej do odpowiednich ciał duchowych, do których one należą w całościowej strukturze „ja”.
Dopiero wówczas stają się reakcje życiowym przeżyciem dla istoty.
|
Komentarze można przesyłać do Instytutu Martinusa.
Informacje o wadach i problemach technicznych można przesłać do webmastera.
