Ældre Kosmos og Kontaktbreve

Redaktion: Thora Hammarlund

Karaj legantoj!

Ĉar mi estas certe, ke la traduko de "Pasko" interesos vin, mi hodiaŭ citas la finon de la libro por vi.

Ĉar la homaro tiel konstruis sian kulturon laŭ erara percepto de l'agadmaniero de la mondsavanto, ĝi ankoraŭ ne "venis al la Patro". Ĝia kulturo estas pereanta ŝipo. Senesperaj bataloj estas farataj por konservi ĝin fluanta, sed la truo estas tro granda. La torentaj akvoamasoj estas tro gigantaj, "la fino de la mondo" baldaŭ venos, "neniu konas la tagon aŭ la horon". Sed tra krioj kaj vokoj, tra teruro kaj ekscitado, tra la plej malluma nokto de la suferado kaj senespero ankoraŭ brilas lumradio de Golgatha. La lasta, kora saluto kaj promeso de la filo de Dio, ke li restos ĉe la homaro ĉiujn tagojn ĝis la fino de la mondo, ankoraŭ vibradas em homaj oreloj. La ŝippereintoj estas malgraŭ vento kaj torento kaj malgraŭ uragano kaj mallumo, konstante kaj sekure gvidataj al la granda savado. Radiaro komencas trapenetri la mallumaj nuboj. Super la mondon jam lumas kaj brilas nova, granda kosma mondimpulso. El granda sistemo en la centro de la galaksio, ĝi ondas en supertera brilo rekten al la tero. En ĝia lumo la eterna Patro "estas vidata". La "pereanta ŝipo" estas forlasata, la "ŝippereantoj" estos savataj, la homaro estas "savata". Nova kulturo lumigos la teron, en kiu "justeco loĝas". Ĉar antaŭ la radieca vizaĝo de Dio cedas la ombroj de la nokto.

Esperante, ke vi povas retrovi la specialan stilon de Martinus ankaŭ en la traduko, mi sendas mian koran saluton al ĉiuj.